Still in blues

Hurm..minggu yg sgt menyeksakan.. bkn sbb tension exam. Tp sbb lain. Sy x suke sedih2. Sy x suke layan feeling. Sy x suke..x suke..x suke!! Tp sy kene..sy kene..sy kene.. hadapi jugak!! Kalau serentak je takpe. Ni tiap2 hari sorang demi sorang akn tinggalkan rumah sewa ni. Maybe korang akn kata, apalah sgt. Adat belajar la. Sampai masa dh habis, berpisah la kite dgn kawan2. Tp yg hadapinye je yg akn tahu macam mana perasaan ni kan. Alangkan pelajar Akademi Fantasia (AF) tu pun berjurai2 air mata bila salah sorang dr mereka kene keluar, inikan pula kami yg dah kenal selama hampir tiga tahun. Walau tak titiskan air mata tp dlm hati siapa yg tahu kan. Dlm tempoh tu kite mmg betul2 kenal siapa mereka. Tinggal bersame, makan bersame, kelas same, gi jalan same2, buat ape2 xtvt pun bersame2 & pendek kata kite dah terbiasa dgn adenye mereka. Waktu berjauh dgn family & kite mmg xde siapa2 kat tempat yg asing bg kite, hanya ade mereka je dgn kite. Orang yg akn susah senang & boleh kite percaya hanya mereka. Jadi mustahil la kalau kite boleh berpisah tanpa rasa sedih walau sikit pun.

Hari ni rase rumah ni sunyi sangat. Dah tak ade org yg tgk tv dekat ruang tamu, dah tak ada org yg nak masak maggi tgh2 mlm. Dah tak ade org yg akn bersembang2 dgn sy sampai pukul 3 pg. Hurm..mmg terasa asing sgt hari ni. Cuaca pun mendung je..lg la tambah rasa kurang ceria. Sy harap esk perasaan kehilangan ni akn pergi & I will back as usual. Not in blues anymore....Aja2 fighting!!!


I will miss our friendship.

p/s:"I always knew looking back on the tears would make me laugh, but I never knew looking back on the laughs would make me cry."